„Zabytki Jeleniej Góry w dawnych technikach fotograficznych”

Wystawa powstała w czasie warsztatów fotograficznych poświęconych nauce czterech dawnych technik fotograficznych: kalitypii, cyjanotypii, albuminu, gumy. Tematem jest Jelenia Góra i zabytkowa architektura. Warsztaty, które trwały w okresie 9-18 września 2011 r., odbywały się w ramach polsko-niemieckiej współpracy i brali w nich udział uczestnicy z Polski i z Niemiec. „Fotografia została powołana do życia w 1839 r. Powstała nie po to aby pozyskać inny niż malarstwo sposób obrazowania świata, ale by rejestrować rzeczywistość taką jaką ona naprawdę jest. A więc zapis. Zapis wyglądu ludzkich twarzy, kształtu budynków, wyglądu ulic, drzew i wszystkiego co nas otacza i otaczało „tu i teraz”. Przesyłanie „tu i teraz” w niedosięgłą przyszłość. Bez wątpienia - o czym świadczy historia - sposób powstawania obrazu fotograficznego był związany z procesem fizykochemicznym. Z biegiem czasu, za sprawą techniki uległ on nadzwyczajnemu uproszczeniu. Stał się mechanizmem pozwalającym na otrzymywanie obrazu fotograficznego w sposób niemal automatyczny. Otóż wydaje się, że nie wszystkim ten „automatyzm” odpowiada. Istnieją artyści i entuzjaści fotografii, którzy są zwolennikami pozyskiwania obrazów fotograficznych na sposób odpowiadający metodą sprzed ponad półtora wieku. Sięgają po sposoby pierwotne, na pozór całkiem zapomniane, być może poszukując w samym procesie sensu działania twórczego i uzyskując za pomocą „szlachetnego rękodzieła” efekt artystyczny, upatrując w nim twórczego finału. W naszym przedsięwzięciu sięgnęliśmy do takiego właśnie sposobu tworzenia obrazu fotograficznego. Może dlatego aby „zderzyć” zgodnie z tytułem projektu historię fotografowanych obiektów architektonicznych z historią dziedziny, którą się posługujemy. Wszak nie tylko wieloletnia tradycja fotografii każe upatrywać wartości w treści rejestrowanej przez kamerę, ale również w sposobie powstawania obrazu, gdzie proces jego „ujawniania” jest być może równoprawnym partnerem dla zaistnienia zjawiska artystycznego.” Wojciech Zawadzki.