DKF „KLAPS” - projekcja filmu „Habemus Papam - mamy papieża”, reż. Nanni Moretti

Śmiała, inteligentna komedia, w której kościół pokazuje swoją ludzką twarz. "Habemus Papam - mamy papieża", które we Włoszech przyniosło prawie 8 milionów dolarów wpływów, to fascynująca historia człowieka, który został papieżem wbrew swojej woli. Nowy namiestnik stolicy apostolskiej (Michel Piccoli), zaraz po zaskakującym dla niego wyniku konklawe, ma przywitać tysiące wiernych zebranych na placu świętego Piotra. Jednak ten głęboko wierzący człowiek jest pełen sprzeczności. Nie tylko uważa, że jest niegodny papieskiego urzędu, ale już wkrótce ukradkiem ucieknie z Watykanu, marząc o odnalezieniu spokoju i prostoty w życiu. Sytuacja wymyka się spod kontroli i grozi wielkim, światowym skandalem. Jedynymi osobami, które mogą stawić czoła wydarzeniom, jakie nigdy jeszcze nie miały miejsca w Watykanie są Rajski, Polak będący od lat rzecznikiem stolicy apostolskiej (rewelacyjna rola Jerzego Stuhra) i wybitny profesor psychiatrii (Nanni Moretti), który ma "wyleczyć" papieża i nakłonić go do objęcia urzędu. Wkrótce wydarzenia nabierają niespodziewanego obrotu, który odmieni życie tych trzech niezwykłych ludzi i zadecyduje o losach przyszłego pontyfikatu.
Moretti Nanni (wł. Giovanni Moretti), ur. 19.08.1953, Brunico k. Bolzano, Włochy. Piłka wodna, polityka i kino - tym trzem pasjom pozostawał wierny przez całe życie. Od debiutanckiego „Io sono un autarochico” opowiadał o sobie i swoim otoczeniu - lewicującym, liberalnym intelektualiście, usiłującym zapanować nad otaczającym go chaosem rzeczywistości. Sukces finansowy „Ecce Bombo” o grupie przyjaciół dał mu niezależność finansową. Aktywnie działał także jako producent i dystrybutor filmowy. W swoich filmach grał zwykle postać o nazwisku Michele Apicella. Pojawiał się także w filmach innych reżyserów. Intelektualista, który wypowiadał się przy pomocy kamery. Zaciekle zwalczał premiera Włoch Silvio Berlusconiego. Za „Sogni d'oro” otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na MFF w Wenecji. „La messa è finita” przyniosła mu Nagrodę Specjalną Jury na MFF w Berlinie Zachodnim w 1986 r., „Caro diario” zdobyło Nagrodę za reżyserię na MFF w Cannes