Karkonosze - Bogumiła Twardowska-Rogacewicz - wystawa

Bogumiła Twardowska-Rogacewicz Urodziła się w 1960 r. we Wrocławiu. Jest absolwentką PWSP we Wrocławiu. (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) Dyplom z projektowania graficznego i malarstwa uzyskała w 1987 r.
Od 1992 r. mieszka i pracuje w Jeleniej Górze. Zajmuje się malarstwem i projektowaniem graficznym. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w kraju i za granicą.
www.twardowskarogacewicz.republika.pl

 Bogumiła Twardowska-Rogacewicz -  jest artystką o złożonej osobowości i wielu możliwościach kreacji. Jej twórczość biegnie kilkoma drogami. Jedną z nich jest abstrakcja w formule żywiołowej, spontanicznej, emocjonalnej, rodzaj action painting, które wyraża samo siebie oraz temperament i nastrój danej chwili. Pozostały obszar artystycznych penetracji zajmuje fascynacja wyobrażeniami górskich pejzaży, które pojawiły się w jej życiu od kiedy zamieszkała u podnóża Karkonoszy. Góry Bogumiły Twardowskiej – Rogacewicz ulegały w jej malarstwie w ciągu kilkunastu lat różnorodnym przeobrażeniom: od gór syntetycznych, określanych bardzo lapidarnie, po najnowsze, wysmakowane kolorystycznie kompozycje, których forma kształtowana jest przez realistycznie malowane światło, wlewające się w obrazy jak na obrazach dawnych mistrzów. Jej obrazy są mimo realizmu światła bardzo nowoczesne:  prawda ulotności zjawisk nieba zestawiona z bliskimi abstrakcji wyobrażeniami gór jest ideą świeżą, oryginalną, dodaje obrazom wielkiej siły indywidualności przekazu.

Czystość formy zachowana jest w tych obrazach także poprzez zestawienia barwne. Nie o realizm w odniesieniu do kolorystyki świata chodzi, a raczej o uzyskanie najbardziej wysubmlimowanych harmonii kolorystycznych. Powstają harmonie monochromatyczne w błękitach i granatach, szarościach, brązach i odcieniach ziemi, oraz bardziej złożone – harmonie błękitów i żółcieni, szarości i różu. Poprzez częściowe zachowanie czystości formy abstrakcyjnej jak też jedności harmonii barwnych, przedstawienia gór Bogumiły Twardowskiej nie docieraj nigdy do prostego naśladowania rzeczywistości. Jest w nich coś innego, niejasne przeczucie zbliżenia do pojęcia Czystej Formy, jednej z ważniejszych idei filozofii sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza, według której największą mocą sztuki jest wywołanie w odbiorcy poczucia tajemnicy istnienia, głębokiego związku z istotą świata. Niektóre obrazy Bogumiły Twardowskiej takiego rodzaju głębokie doznania tzw. uczuć metafizycznych wyzwalają.(Joanna Mielech)